even lekker mopperen en wat drinken

Afscheid moeten nemen van Tayrona, dat betekende bagage weer op die arme paarden laden en 30 min stevig doorlopen naar de parkeerplaats. Pap en mam waren al op het gemak vooruit gegaan, en Mario, Helena en ik zouden de bagage regelen, en de sleutel inleveren. We moesten om 9 uur op de parkeerplaats zijn, en het is ongeveer 45min wandelen door de jungle. 8.15 uur geen receptionist (gevloek), 8.25 uur receptionist geen paarden (meer gevloek), 8.40 uur paarden opladen (eindelijk), 8.45 uur ik als een speer die jungle door. Kwam onderweg nog een verdwaalde australier tegen, die was 's avonds in slaap gevallen op het strand en kon in het donker niet meer weg van het park! Hij mee naar de parkeerplaats. Wij daar om 9.15 uur, maar geen taxi's of de bus die ons allen zou oppikken (nog meer gevloek). Ik en de australier te voet naar de ingang van het park, 1 uur wandelen verderop. Een half uur later zijn we er al bijna als de bus eindelijk aankomt, ook in Colombia zijn er files en verkeersopstoppingen! Dan toch op weg naar Cartagena, 4 uur rijden langs de kust, prachtige plaatjes, maar ook heel veel sloppenhutjes. We worden nog opgelicht bij een restaurantje langs de weg, waar de chauffeur doodleuk aan meedeed (mijn kookpunt was bijna bereikt). Een 30 km voor aankomst in Cartagena begint de chauffeur die net deed alsof hij geen woord engels of spaans sprak heel raar te rijden. gas geven, remmen, zwalken, bijna tegen wegversperringen oprijden, noodstoppen maken, heel eng. Ik had het idee dat z'n ogen steeds bijna dichtvielen, dus ik hem een aantal keer vragen, senor are you OK? Hij kijkt me aan maar reageert niet, in het spaans 'Pare' (stop) zeggen, ook geen reactie. De laatste 10 km werd het verkeer weer drukker en leek hij ook weer alert, maar het was een hele rare situatie waar we geen van allen goed raad mee wisten.
Het oude centrum van Cartagena is prachtig, heel mooi bewaarde en gerestaureerde koloniale woningen in alle kleuren van de regenboog, met balkonnetjes vol met planten en bloemen. De winkels zijn ook leuk, het is hier alleen ontzettend benauwd. Niet warmer dan in Santa Marta of Tayrona, maar veel vochtiger.
Heel toevallig zag ik twee lange blonde knullen lopen en wat dichterbij komend hoode ik duidelijk gemopper in het nederlands. Het bleken 2 marinejongens te zijn, hier met hun schip over van Curacao voor de Sail. Toen Mario, Helena en ik 's avonds in het Hard Roch Cafe van Cartagena wat gingen drinken (we waren de Salsa, Bachata en Reggaetonmuziek een betje zat) bleek de hele marine daar te zitten. Allemaal witte pakken en vele talen waren er te horen. Het was gezellig, en ik kon mijn frustraties van de dag lekker achter me laten.